kettingrokende criticus

balancerend op de punt van jouw pen
is de taal de weegschaal der werelden

en ik ben je profeet, jij hebt mij
gewogen en te licht bevonden
dankzij jou

vallen mijn woorden niet ter aarde
maar blijven ze hangen in mijn lange baard

al heb ik nog nergens het gedicht gevonden
dat daar ergens verborgen moet zijn

tussen de haren, of het zijn de toefjes shag
de kleine zwarte krulletters op het witte vloei

waarmee ik je sigaretten rol: opdat jij relaxed
het laatste oordeel velle!

in de nacht als de volle asbak op je bureau
de weegschaal door doet slaan

en het gewicht van mijn ziel
in rook is opgegaan